Μεταφορά Φορολογικής Κατοικίας

Για να αλλάξει κάποιος τη φορολογική του κατοικία από την Ελλάδα σε μία άλλη χώρα, πρέπει να απευθυνθεί στην ΔΟΥ που ανήκει και να απαιτήσει μέσω εφ’ όλης της ύλης αίτησης να αποδεχθούν οτιδήποτε στοιχεία αποδεικνύουν ότι έχει μεταφέρει τη φορολογική του κατοικία στην άλλη χώρα (πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας από την ξένη χώρα, αντίγραφο διαβατηρίου ή ταυτότητάς, αντίγραφο της σύμβασης μίσθωσης ή της απόδειξης ιδιοκτησίας ακινήτου στην ξένη χώρα, σύμβασης εργασίας, βεβαιώσεις τραπεζών, οποιαδήποτε άλλα έγγραφα που αποδεικνύουν την πρόθεσή να γίνει η μόνιμη ή κύρια κατοικία ή το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων στην ξένη χώρα).

Σύμφωνα με το άρθρο 4 του ν. 4172/2013, ένα φυσικό πρόσωπο είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, εφόσον:

Ένα φυσικό πρόσωπο είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, εφόσον:

α) έχει στην Ελλάδα τη μόνιμη ή κύρια κατοικία του ή τη συνήθη διαμονή του ή το κέντρο των ζωτικών του συμφερόντων, ήτοι τους προσωπικούς και οικονομικούς δεσμούς του ή

β) είναι προξενικός, διπλωματικός ή δημόσιος λειτουργός παρόμοιου καθεστώτος ή δημόσιος υπάλληλος που έχει την ελληνική ιθαγένεια και υπηρετεί στην αλλοδαπή.

Αν η ΔΟΥ απορρίψει την αίτησή σας για μεταφορά της φορολογικής κατοικίας, τότε έχετε το δικαίωμα να προσφύγετε δικαστικά, υποβάλλοντας αίτηση ακύρωσης ενώπιον του αρμόδιου Διοικητικού Πρωτοδικείου. Η αίτηση αυτή πρέπει να υποβληθεί εντός 30 ημερών από τη λήψη της απόφασης της ΔΟΥ.

Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της μεταφοράς της φορολογικής κατοικίας σε μια άλλη χώρα εξαρτώνται από την προσωπική και επαγγελματική κατάσταση του φορολογουμένου, καθώς και από τους φορολογικούς κανόνες και τις συμβάσεις που ισχύουν στις χώρες που εμπλέκονται. Γενικά, μερικά από τα πιθανά πλεονεκτήματα είναι:

• Η επωφέληση από χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές, αφαιρέσεις, ελαφρύνσεις ή εξαιρέσεις που προβλέπονται από τη χώρα που γίνεται η νέα φορολογική κατοικία.
• Η αποφυγή της διπλής φορολόγησης, δηλαδή της φορολόγησης των ίδιων εσόδων ή κεφαλαιουχικών κερδών από δύο ή περισσότερες χώρες, εφόσον υπάρχουν συμβάσεις αποφυγής διπλής φορολόγησης μεταξύ των χωρών.